கொஞ்சம் சீரியஸ், கொஞ்சம் சினிமா, கொஞ்சம் கவிதை-3

சீட் பெல்ட்..
நான் தங்கி இருக்கும் இடத்திற்கு பக்கத்தில் ஒரு ஷாப்பிங் காம்ப்ளெக்ஸ் உள்ளது..இரவில் நேரம் கிடைக்கும் சமயங்களில் அங்கு சென்று எதாவது வாங்கி வருவேன்..அப்படி செல்லும் சமயங்களில் அங்கு கவுண்டேரில் உக்கார்ந்து இருக்கும் நடுத்தர வயது பிலிபைன்ஸ் நாட்டை சேர்ந்த பெண்மணி ஒருவர் எல்லா வாடிக்கையாளரிடமும் அன்பாக சகஜமாக சிரித்து பேசி நலம் விசாரிப்பார்.நான் கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன்பு சென்ற பொழுது அவரை இரண்டு நாட்களாக காணவில்லை..அங்கு வேலை செய்யும் ஒருவரிடம் எங்க அவங்க விடுமுறையில் போய் இருக்காங்கள என்று கேட்டேன்.

அதற்கு அவர் அவங்க இறந்து ஒரு வாரம் ஆகுதுன்னு சொன்னார்..எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. எப்படி என்று கேட்டபொழுது ..காரில் இன்னொருவருடன் பயணம் செய்த பொழுது சீட் பெல்ட் அணிய மறந்து..ஒரு சிக்னலில் நின்று இருந்த பொழுது..பின்னாடி வேகமாக கட்டுபாடின்றி வந்த இன்னொரு கார் இடித்து..முன்னாடி உக்கார்ந்து இருந்த இவர் கண்ணாடியை உடைத்து கொண்டு வெளியில் தூக்கி ஏறியப்பட்டு இருக்கிறார்..ஸ்பாட் அவுட்..காரை ஒட்டி கொண்டு சென்றவர் பெல்ட் அணிந்து இருந்ததால் பலத்த அடியுடன் மட்டும் தப்பித்து விட்டார்..

நான் எப்பொழுதும் டாக்ஸியில் போனாலும் சரி..இல்லை வேலை நிமித்தமாக சைட் சென்றாலும் சரி..ஏதோ கடமை என்றும், இங்கு இருக்கும் சட்ட விதிமுறைகளுக்கு பயந்து தான் பெல்ட் அணிவேன்..ஆனால் இப்பொழுது நான் காரில் எப்பொழுது அமர்ந்தாலும் என் கை தானாக பெல்டை தேடி செல்கிறது..ஏன் என்றால் அவர் மரணம் உணர்த்திய செய்தி இது தான்..இது தான் நான் அவருக்கு செய்யும் அஞ்சலி..

கொஞ்சம் சினிமா..
Savior என்று ஒரு படம்..நான் ஊரில் இருந்த பொழுது Zee சேனல்லில் அடிக்கடி ஒளிபரப்புவார்கள்..அவர்கள் ஒளிப்பரப்பும் பொழுது எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பார்க்க ஆரம்பித்து அந்த படத்தின் காட்சி அமைப்புகளுக்காக பிற்ப்பாடு முழுமையாக பார்தேன்..

டேனிஸ் குவைட் தான் படத்தின் பிரதான பாத்திரம்..ஒரு தீவிரவாத தாக்குதலில் தன் குடும்பத்தை இழந்து அதனால் ஏற்பட்ட விரத்தியினால்..செர்பியா ராணுவத்தில் ராணுவ வீரராக வாடகை முறையில் அவர் மனைவியின் மரணத்தினால் ஏற்பட்ட உந்துதலினால் சேருவார்..போஸ்னியா யுத்ததின் ஒரு பகுதியாக கண்முடித்தனமாக கண்ணில்ப்படும் இஸ்லாமிய மக்களை எல்லாம் கொன்று வதம் புரியும் செர்பியா ராணுவத்தின் செய்கையால் அதுவும் உடன் இருக்கும் ஒரு ராணுவ வீரன் ஒரு கர்ப்பிணி பெண்ணிடம் மிகவும் அரக்கத்தனமாக நடந்து கொள்ளும் வேளையில் அவனின் செய்கை பிடிக்காமல் அவனை கொன்று விட்டு அந்த பெண்ணை காப்பற்றி மனம் மாறுவார்..அதன்பின் ஒரு கட்டத்தில் அந்த பெண் பிரசிவித்த பின் அவளை எப்படியாவது அந்த நாட்டில் இருந்து வெளியேற்றி அவளையும் அவள் குழந்தையும் காப்பாற்ற முயற்சி செய்வார்..ஆனால் இவரின் கண் முன்னாலே அந்த பெண்ணும் இன்னும் சில பேரும் மர சுத்தியலால் அடித்து சாக அடிக்க படுவார்கள்..அந்த வெறிபிடித்த கும்பலில் இருந்து தப்பிக்க ஒரு சிதிலம் அடைந்த ஒரு படகின் உள்ளே ஒளிந்து இருப்பார்..அதே சமயம் அந்த குழந்தை அழுவ ஆரம்பிக்க அந்த அழுகை சத்ததை கேட்டவுடன் அந்த வெறிப்பிடித்த கும்பல் இவர்களை நோக்கி வர அந்த குழந்தையின் அழுகை வெளியில் வரமால் இருக்க இவர் அந்த குழந்தையின் வாயை அடைத்து பிடித்து இருப்பார்..அவர்களும் அங்கு யாரும் இல்லை என்று கிளம்பி போய் விடுவார்கள்..அவர்கள் போன பின்பு குழந்தையை கவனிக்கும் பொழுது தான் தெரியும் குழந்தை மூர்ச்சை அடைந்து இருக்கும்..அதன் பிறகு வரும் காட்சிகளில் நமக்கும் உயிர் போய் வந்து விடும்..இந்த ஒரு காட்சி தான் பிற்ப்பாடு அந்த படத்தை என்னை முழுவதுமாக பார்க்க வைத்தது..

போரில் ஒரு சமுகத்தின் மீது பல பரிமாணங்களில் காட்டப்படும் வெறுப்பை இயக்குனர் படம் பிடித்து இருப்பார்..

ஒரு கவிதை இல்லை ஹைக்கு இல்லை ஒரு வரி..
Eve Teasing கேஸ்ல் கன்னத்தில் அறைந்த பெண் போலீஸ்
சும்மா சொல்லக்கூடாது ..
"சுப்பர் பிகரு"..